I ardhur nga një familje fisnike gjermane, Claus von Stauffenberg, mendoi se është detyra e tij për të mbrojtur kombin nga kërcënimet që vinin nga brenda dhe jashtë.

Adolf Hitler u bë një kërcënim i tillë.

Në fillim ai besonte se Hitleri ishte lideri i duhur që do të mbronte kombin e tij, por pas ngritjes së rradhëve gjermane, ai u zhgënjye nga vizioni i Hitlerit dhe u bashkua me një grusht shteti kundër regjimit.

Claus von Stauffenberg drejtoi një atentat ndaj Hitlerit, e cila ishte pjesë e komplotit të operacionit Valkyrie, për të cilën gjë ai do të jepte edhe jetën.

Në kohën kur Claus von Stauffenberg ka lindur më 15 nëntor 1907, në kështjellën e Jettingen, familja e tij mund të gjurmojë prejardhjen e tyre gati 600 vjecare. Familja e tij atë kohë ishin anëtarë të aristokracisë gjermane që nga shek i 13-të dhe ishin një ndër familjet më me ndikim në jugun e mbizotëruar nga katolikët.

I riu Claus von Stauffenberg mori rolin e tij si anëtar i fisnikërisë shumë seriozisht. Larg nga shpenzimi i pasurisë së familjes, Count Stauffenberg besonte se ishte detyra e vërtetë e një aristokrati të vepronte si fisnik dhe të mbronte kombin e tij.

Dy prej paraardhësve të Stauffenbergut kishin ndihmuar në rrëzimin e Napoleonit nga Prusia dhe shembulli që kishin vendosur në luftimin e një diktatori ishte të kishte një ndikim të fortë mbi veprimet e mëvonshme të pasardhësit të tyre.

Stauffenberg ishte një i ri inteligjent, por edhe romantik. Ai gëzonte kur dëgjonte muzikë dhe lexonte poezi. Por, si çdo gjerman tjetër i gjeneratës së tij, fëmijëria e Stauffenberg ishte e prishur nga Lufta e Parë Botërore dhe kaosi që konsumoi vendin si rezultat i kërkesave gjymtuese të Traktatit të Versajës.

Kur fisnikëria u detyrua të lirohej me kushtetutë nga privilegjet e tyre ligjore, Stauffenberg mbeti i përkushtuar ndaj vendit të tij dhe i befasoi shumë nga ata që ishin më afër tij kur zgjodhi rrugën e shërbimit ushtarak. Në vitin 1926, i nxitur nga vendosmëria e tij për të shërbyer në vendin e tij, Stauffenberg u regjistrua në Ushtrinë Gjermane në regjimentin tradicional të familjes, Kalorësia e 17-të në Bamberg. Ai u ngrit në rangun e togerit pas disa vitesh.

Po atë vit që Claus u martua me gruan e tij, Ninën, Hitleri u emërua kancelar. Ajo kujtoi se e quajti bashkëshortin e saj si “avokat të djallit”, i cili asnjëherë nuk kishte mbështetur ndonjë nazist konservator. Fillimisht Claus kishte mirëpritur ngritjen e Hitlerit, pasi mendonte se do të ndihmonte në rikthimin e krenarisë dhe prestigjit gjerman përpara Luftës së Parë Botërore.

Megjithatë, ai filloi të kishte dyshime për Hitlerin pas vitit 1934. Për të forcuar pozitën e vet, Hitleri kishte tradhëtuar shumë nga njerëzit e tij, të cilët edhe e ndihmuan që të ngrihej në pozitë dhe në këtë mënyrë ai i eilimioni ata në një mënyrë shumë të egër.

Gatishmëria e diktatorit për të asgjësuar ish-miqtë dhe aleatët e tij, përfshirë Ernst Röhm, ish-kreu i ushtrisë SA, duhet të kishte shërbyer si një paralajmërim i tmerrshëm për udhëheqësit e vendit

Shumë anëtarë të aristokracisë, përfshirë Stauffenberg, e konsideronin këtë besnikëri të re ndaj një sunduesi të vetëm dhe jo ndaj një vendi, një fyerje ndaj vlerave të tyre morale.

Ndërkohë, Nina dhe Claus kishin pesë fëmijë. Stauffenberg në ndërkohë u mundua që të fshihte mendimet që kishte për Hitlerin edhe nga fëmijët e tij. Djali i tij, Berthold Schenk Graf von Stauffenberg, kujtoi se djali i tij do të dëshironte të ishte nazist.

Në të vërtetë, nën sundimin e Hitlerit, socializmi konsideroj si “armike” dhe shpesh ata që e përqafonin këtë system përfundonin në një kamp përqendrimi.

Ngjarja e dytë që e shqetësoi Stauffenbergin rreth regjimit të Hitlerit erdhi në nëntor të vitit 1938. Gjatë dy ditëve, banditë naziste vazhduan një zbavitje vrasjesh dhe shkatërrimesh që synonin hebrenjtë e vendit që u bënë të njohur si Kristallnacht ose “Nata e qelqit të thyer . “Për Stauffenberg, Kristallnacht ishte një njollë me nderin e Gjermanisë.

Në atë kohë, ai takoi një oficer të përgjithshëm të stafit nën komandën e lartë të Qendrës së Grupit të Ushtrisë, i cili përdortë qasjen e tij për të komplotuar një grusht shteti dhe që të dy ndanë pikëpamje të njejta.

Stauffenberg u gradua në kolonel dhe u dërgua në Afrikë për t’u bashkuar me Divizionin e 10-të të Panzerëve si Zyrtar i Operacioneve në Shtabin e Përgjithshëm më 1943. Në vijën e frontit, Stauffenberg shpejt kuptoi se Gjermania nuk kishte ndonjë shans real për fitore. Ai u frustrua me oficerë të rangut të lartë të cilët refuzuan t’i tregonin Hitlerit të vërtetën e situatës, ndërkohë që ai ishte i detyruar të shihte më shumë burra nën komandën e tij që humbin jetën.

Por një sulm në 1943 u largua nga Stauffenberg në gjendje të dëshpëruar, ishte qëlluar në syrin e majtë dhe kirurgët u detyruan që t’i amputonin dorën e djathtë. Mjekët mendonin se ata nuk kishin gjasa të mbijetonte dhe nëse do të ndodhtë ndonjë mrekulli, ai do të mbetej invalid për të tërë jetën.

Por, për me pak se tre muaj ai u shërua shumë shpejt, madje edhe bënte shaka me gjendjen e tij, duke thënë se “nuk e mbante mend që kishte pasur dorë ndonjëherë”. Ai u shpërblye nga shteti gjerman.

Por, plagët e tij gjithnjë e më shumë e përforconin binjden se Hitleri duhet të rrëzohej. Pasi u rikthye në detyrë në Zyrën e Ushtrisë së Përgjithshme në Berlin, ai shpejt komplotonte me oficerë të tjerë të ngjashëm me të, si gjenerali Friedrich Olbricht, Shefi i Zyrës së Armatës së Përgjithshme në Komandën e Lartë të Ushtrisë. Në të vërtetë, Stauffenberg nuk ishte i vetmi ushtar që mendonte vrasjen e liderit të tyre.

Von Tresckoë kishte bërë tashmë një përpjekje për të vrarë Hitlerin në mars të vitit 1943. Plani i tij i guximshëm përfshinte një bombë të maskuar në një shishe raki, e cila do të vendosej në aeroplanin e Hitlerit.

Pas pushtimeve të D-Day të vitit 1944, oficerët e rezistencës gjermane oficerëve gjermanë iu rrit dëshpërimi. Disa mendonin se mund të ishte edhe më mirë të braktisnim të gjithë shpresën dhe të prisnim derisa aleatët të përparonin në Berlin. Stauffenberg, megjithatë, nuk pranoi të tërhiqej.

Atentati ishte planifikuar në një bazë emergjente ekzistuese dhe i dha kontroll të përkohshme kryeqytetit të Ushtrisë Rezervë, i cili i kryesuar nga grusht shteti, do të bënte ndryshime me aleatët. Ky u quajt edhe operacioni Valkyrie.

Sigurisht, aftësia e policëve për të deklaruar gjendjen e jashtëzakonshme dhe kontrollin e uzurpuar të ushtrisë varet nga një hollësi e rëndësishme: vdekja e Hitlerit.

Claus morri pjesë vullnetarisht në pjesën më të rrezikshme të planit. Komploti i 20 korrikut, siç njihej, u vendos në lëvizje atë ditë në 1944, kur Stauffenberg mori pjesë në një konferencë në selinë qendrore prusiane të Führerit.

Në mënyrë të qetë, ai la çantën e tij nën tryezën e Hitlerit dhe oficerët tjerë u mblodhën përreth. Ndërsa po ecte drejt makinës së tij “një plasaritje shurdhuese shkatërroi mesazhin e mesnatës dhe një flakë e zbehtë e zbehtë u ngrit në qiell”. Gjatë kaosit që pasoi, Stauffenberg arriti të kalonte në pikat e kontrollit dhe të hipte në një aeroplan në Berlin, i bindur se askush nuk i kishte shpërtuar shpërthimit.

Për fat të keq, Stauffenberg dhe komplotistët e tjerë, Hitleri kishte shpëtuar. Ai i kishte mbijetuar shpërthimit, ndërsa katër persona të tjerë ishin vrarë në atë dhomë. Hitlerit i ishte plagosur vetëm krahu. Përpjekja e grusht shtetit ishte e varur kryesisht nga vdekja e Hitlerit, por asgjë nuk shkoi sipas planit.

Claus von Stauffenberg dhe tre nga udhëheqësit e tjerë të konspiracionit u kapën në zyrat e luftës pasi u tradhtuan nga një tjetër pjesëmarrës. Më 21 korrik 1944, Claus u dërgua në oborr dhe u qëllua së bashku me Olbricht. Pretendohet se Stauffenberg para se të vritej ka bërtitur: “Të rrojë Gjermania e lirë”.

Me vdekjen e tij, dhimbjet e familjes Stauffenberg nuk morrën fund. Gruaja e tij shtatzënë, Nina, u arrestua dhe u dëgua në një kamp përqendrimi. Fëmijët e tij u dërguan në jetimore. Vite më vonë familja e tij u ribashku, ndërsa Nina vazhdoi jetën e saj si e ve./Përgatiti: Arbresh.info/